Przerażające odkrycie pokazuje, że niektórymi gatunkami mrówek można manipulować, aby zabić swoją królową – jest to zachowanie niezwykle rzadkie w królestwie zwierząt. Naukowcy udokumentowali to pasożytnicze przejęcie za pomocą niepokojącego materiału wideo przedstawiającego królową kosmitów organizującą śmiercionośny zamach stanu na niczego niepodejrzewające kolonie.
Infiltracja pasożytów
Schemat realizują królowe gatunków takich jak Lasius orientalis czy L. umbratus, które penetrują kolonie L. flavus lub L. japoński. Ci najeźdźcy nie polegają na sile; zamiast tego wykorzystują zależność mrówek od rozpoznawania zapachów.
Według ekologa behawioralnego Keizo Takasuki z Uniwersytetu Kiusiu: „Mrówki żyją w świecie zapachów”. Przed wejściem do gniazda pasożytnicza królowa maskuje się, pokrywając swoje ciało zapachem kolonii żywicieli, dzięki czemu nie zostanie od razu zidentyfikowana jako wróg.
Atak chemiczny
Wewnątrz pasożytnicza królowa przeprowadza precyzyjny atak. Wielokrotnie rozpyla strumienie płynu z acidoporu – specjalistycznego otworu – na miejscową królową. Naukowcy podejrzewają, że ciecz to kwas mrówkowy, potężna broń chemiczna.
To nie jest przypadkowy atak. Królowa pasożytów wykorzystuje własne mechanizmy obronne kolonii żywicielskiej przed intruzami. Zalewając zapach królowej kwasem mrówkowym, oszukuje mrówki robotnice, aby postrzegały swoją matkę jako zagrożenie.
“Mrówki pasożytnicze wykorzystują tę zdolność do rozpoznawania zapachów, rozpylając kwas mrówkowy, aby zamaskować normalny zapach królowej obrzydliwym. To powoduje, że córki, które normalnie chroniłyby swoją królową matkę, atakują ją jako wroga “, wyjaśnia Takasuka.
Przejęcie władzy
Po zabiciu lokalnej królowej, pasożytnicza królowa przejmuje kontrolę nad sytuacją. Zaczyna składać własne jaja i, co ciekawe, mrówki robotnice bez oporu akceptują nową matkę. Pilnie opiekują się potomstwem pasożyta, zapewniając przetrwanie linii najeźdźców.
Pasożyt nie jest nieostrożny; szybko wycofuje się po każdym ataku, zdając sobie sprawę, że kwas mrówkowy również jest dla niej niebezpieczny, jeśli zostanie odkryty przez mrówki robotnice-gospodarza.
Zjawisko to uwydatnia brutalną skuteczność walki z owadami, podczas której oszustwo i manipulacja chemiczna mogą obalić całe społeczeństwa. Fakt, że mrówki, współpracujące stworzenia społeczne, można tak łatwo oszukać matrixidą, podkreśla bezwzględny pragmatyzm doboru naturalnego.
To wyraźne przypomnienie, że nawet w pozornie stabilnych ekosystemach zawsze w grę wchodzi śmiertelna intryga.
