Paleontologen hebben overtuigend bewijs gevonden dat een enorme sauropode dinosaurus ongeveer 150 miljoen jaar geleden mank liep. De ontdekking, gedaan op de West Gold Hill Dinosaur Tracksite in Colorado, is gebaseerd op een uitzonderlijk goed bewaarde spoorbaan – een bijna volledige lus van meer dan 95 meter lang. Onderzoekers gebruikten geavanceerde dronetechnologie en 3D-modellering om de bewegingen van de dinosaurus met ongekende nauwkeurigheid te analyseren.
De unieke baan
De sporen, achtergelaten door een dinosaurus met lange nek zoals Diplodocus of Camarasaurus tijdens de late Jura-periode, vormen een volledige lus, een ongewoon verschijnsel voor gefossiliseerde voetafdrukken. Dankzij dit lusvormige pad konden wetenschappers bestuderen hoe het enorme dier een scherpe bocht maakte en vervolgens zijn oorspronkelijke richting hervatte.
“Deze baan is uniek omdat het een volledige lus is. Hoewel we misschien nooit zullen weten waarom deze dinosaurus naar zichzelf terugkromde, biedt de baan een uiterst zeldzame kans om te bestuderen hoe een gigantische sauropode een scherpe, lusvormige bocht maakte voordat hij zijn oorspronkelijke reisrichting hervatte.” – Dr. Anthony Romilio, Universiteit van Queensland.
Analyse met hoge resolutie
De enorme omvang van de baan vormde een uitdaging. Om dit te ondervangen, gebruikte het team drones om beelden met een hoge resolutie vast te leggen, die vervolgens werden gebruikt om een gedetailleerd 3D-model te genereren. Dit maakte analyse op millimeterschaal van de gang van de dinosaurus in het laboratorium mogelijk.
Bewijs van ongelijkmatige gang
Het gereconstrueerde model onthulde subtiele maar consistente verschillen in de linker- en rechtervoetafdrukken van de dinosaurus. Variaties in stapbreedte – van smal naar breed – suggereren een natuurlijke bewegingsverandering terwijl het dier draaide. Belangrijker nog was dat onderzoekers een aanhoudend verschil in staplengte van ongeveer 10 centimeter (4 inch) tussen de linker- en rechterkant ontdekten.
Dit verschil kan duiden op mank lopen, maar het is ook mogelijk dat de dinosaurus er simpelweg de voorkeur aan gaf de ene kant meer te gebruiken dan de andere. Het team benadrukt dat korte baansegmenten met consistente breedtes niet altijd de typische loopstijl van een dier weerspiegelen, wat het belang benadrukt van het analyseren van complete patronen zoals deze.
Implicaties voor de paleontologie
De studie toont de kracht van moderne technologie aan bij het ontsluiten van gedragsinzichten uit oude fossielen. Dezelfde methode zou kunnen worden toegepast op andere lange dinosaurusbanen over de hele wereld, waardoor voorheen ontoegankelijke aanwijzingen zouden worden onthuld over hoe deze reuzen zich bewogen en met hun omgeving omgingen.
Deze ontdekking gaat niet alleen over één hinkende dinosaurus; het gaat over het verfijnen van ons begrip van hoe paleontologen betekenisvolle gegevens kunnen extraheren uit zelfs de oudste voetafdrukken, waardoor nieuwe wegen worden geopend voor gedragsonderzoek in de paleontologie.
