Nieuw onderzoek dat tientallen jaren aan weergegevens per uur analyseert, schetst een grimmig beeld van hoe de Amerikaanse klimaatverandering zich verder manifesteert dan alleen de gemiddelde temperatuurstijging. Hoewel deze bredere verschuivingen onmiskenbaar zijn, gaat dit onderzoek dieper in op de impact van duur : hoe lang temperaturen in gevaarlijke extremen blijven hangen.
Het onderzoek van wetenschappers van de North Carolina State University, gepubliceerd in het tijdschrift PLOS Climate, richt zich op twee cruciale drempels: bevriezing (32°F of 0°C) en hittestress (86°F of 30°C). De onderzoeksperiode besloeg bijna een halve eeuw (1978 tot 2023), waarbij gebruik werd gemaakt van gegevens van meer dan 340 weerstations in de aangrenzende VS en delen van Zuid-Canada.
Wisselende seizoenen, grote verschillen
De bevindingen leggen grote regionale verschillen bloot in de manier waarop klimaatverandering zich afspeelt.
Northeastern Freeze Fade: De meest dramatische veranderingen vinden plaats in de winter voor regio’s ten oosten van de rivier de Mississippi en ten noorden van de 37e breedtegraad. Deze gebieden hebben feitelijk gemiddeld één tot twee weken aan temperaturen onder het vriespunt verloren. Dit lijkt misschien subtiel, maar zoals Sandra Yuter, hoofdauteur en Distinguished Professor bij NC State uitlegt: “Het gaat niet alleen om de gemiddelde temperatuur die een paar graden stijgt – het is de duur die ertoe doet.”
Southern Scorchers: Omgekeerd ervaren delen van het zuidwesten (Arizona, New Mexico) en zuidelijke staten zoals Californië en Texas aanzienlijk langere perioden boven 86°F. Deze regio’s hebben elk jaar ongeveer één tot twee weken gewonnen, waarbij de temperaturen de drempel overschreden waar hittestress zowel gewassen als vee treft.
De Midwest-mix: de variabiliteit blijft stabiel
Interessant genoeg vertoonde het Midwesten minimale trends in beide richtingen. Dit benadrukt hoe regionale weerpatronen de effecten van bredere klimaatverschuivingen kunnen temperen, althans voorlopig.
Bovengemiddeld: de kracht van duur
De focus van het onderzoek op gegevens per uur onthult een kritische dimensie die vaak verloren gaat in brede temperatuurgemiddelden. Een enkele dag met een piek van 30 graden Celsius die slechts een uur duurt, verschilt enorm van zes uur zinderende hitte – zowel voor de menselijke gezondheid, de spanning op het gebied van de opbouw als het delicate evenwicht van ecosystemen. Dit gedetailleerde detailniveau maakt nauwkeurigere klimaatadaptatiestrategieën mogelijk.
Aanpassen aan verandering: van data naar actie
De onderzoekers benadrukken dat dit onderzoek niet alleen gaat over het onder de aandacht brengen van een probleem; het gaat om het leveren van tastbare datapunten die kunnen dienen als basis voor oplossingen in de echte wereld. Yuter benadrukt: “Ons doel is om te laten zien hoe klimaatverandering zich afspeelt op een manier die mensen daadwerkelijk ervaren, zodat ze het kunnen begrijpen en praktische stappen kunnen ondernemen om zich aan te passen.”
Dit betekent alles van het herzien van infrastructuurplannen voor hittegolven tot het aanpassen van plantcycli voor de landbouw tot het waarborgen van de paraatheid van de volksgezondheid voor extremere weersomstandigheden.
